کد مطلب:53835 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:445
فراهم آوردن رفاه و آسایش و تحقق كفاف در زندگی برای تمامی اقشار اجتماع، از اهداف اساسی حكومت علوی بود كه زمینه ساز تعالی و بالندگی معنوی می باشد. امام(ع) در حكمتی بلیغ در این باره می فرماید: «من اقتصر علی بُلْغَةِ الكَفافِ فقد انتظمَ الراحَة، و تَبوَّأَ خَفْضَ الدَّعَةِ[1] ؛ هر كس به مقدار نیاز اكتفا كند، آسایش و راحتی خود را فراهم آورد و گشایش و آرامش به دست آورد». امام(ع) در حیطه حكومت خود، حداقل نیاز معیشتی همگان را تأمین كرد و در راه فقرزدایی و تأمین معیشت گامهای جدی برداشت. خود می فرماید: «ما اصبح بالكوفة احدٌ الّا ناعماً، اِنَّ اَدْناهم مَنزلَةً لَیَأْكل البُرَّ و یجلسُ فی الظِّلِّ، و یَشْرَبُ من ماء الفرات؛[2] كسی در كوفه نیست كه در رفاه به سر نبرد، حتی پایین ترین افراد، نان گندم می خورند و سرپناه دارند و از آب فرات می آشامند». در هر حال امام(ع) به رفاه عمومی توجهی تام داشت و عمران و آبادی سرزمینها و تأمین شرافتمندانه و كرامت مدارانه مردمان را از اهداف حكومت می دانست و همچنان كه در عهدنامه مالك آمده است حكومت را از ایجاد تنگنا و در مضیقه اقتصادی گذاشتن افراد بر حذر می داشت و ضمن تلاش برای تأمین رفاه افراد تحت حكومت، به مالك توصیه می كند كاركنان دولتی را از حیث مالی مستغنی كند تا به فسادهای مالی آلوده نشوند: «ثم اَسْبِغ علیهم الاَرزاقَ، فانّ ذلك قوةً لَهُم علی اسْتصلاح اَنفسهم و غنیً لهم عن تناول ما تحت اَیدیهم، و حجة علیهم اِنْ خالفوا امرك اَو ثلموا اَمانتك[3] ». بدیهی است رفاه عمومی جز با توزیع عادلانه و به حق ثروتها و درآمدهای جامعه تحقق پذیر نیست و بدین سان ننگ استضعاف مالی، از دامن جامعه پاك می گردد. امام(ع) این امر را از وظایف و اهداف زمامداران شمرده است[4] : «اِنّه لیس علی الاِمام اِلّا ما حُمِّلَ مِنْ اَمر ربّه. .. وَ اِصدارُ السُّهمان علی اهلها[5] ؛ بر امام نیست جز آنچه از امر پروردگار به عهده او واگذار شده. .. [از جمله:] رساندن سهمهای بیت المال به اهل آن».